İnsan tanıdığı birinin düğün hikayesini çektiğinde daha çok heyecanlanıyormuş. Kuzenim, canım, ciğerim... Bir yandan evde son hazırlıkların telaşı bir yandan da ben “her anı fotoğraflamalıyım” diye bir gayret içindeydim ki sormayın. Kendim de hazırlanmam gerektiğini çoktan unutmuştum bile.
Damat kendi hazırlığı için bir çekim istemediğinden tek fotoğrafçı olarak çalıştım.
Kuaför ve makyözün eve gelmesi, güzel gelinimizin hazırlık aşaması için çok büyük bir konfor sağladı. İnsanın evi gibisi yok. Bu en özel gününüzde rahat rahat hazırlanmak istiyorsanız, siz gitmek yerine kuaför ve makyözü bulunduğunuz yere çağırmanızı şiddetle tavsiye ederim.
Düğün hikayesini fotoğraflarken yaşanan en duygusal an, tabi ki “gelin alma”... Kız tarafı, sevinç gözyaşlarına hakim olamazken içleri biraz buruk, güzeller güzeli kızlarına el sallar. Tabi bu durumda ben, hem ağladım hem fotoğraf çektim.
Düğün hikayesi hazırlarken aklımda hep tek bir an vardır. O da gelin ve damadın fotoğraflarını gördükleri andır. Yüzlerindeki memnuniyeti , gülümseyişi ve gözlerinin nasıl parladığını hayal ederim.
Bütün o koşturmaca, telaş, aileler, düğün hatta balayı bile bitmiş, çiftimiz kendi evinde, kanepesine kurulmuş, yeni aldıkları tv ekranında düğün hikayesini izliyor. Ömürlük bir hatıra... Mutlu son...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder